Sinds ik verhuisd ben heb ik maar één keer thuis warm gegeten. Dat is omdat ik nog geen gascomfort heb. Waarom heb ik nog geen gascomfort? Die vraag moet hoognodig beantwoord.
Zelfs de ene keer dat ik thuis warm at, heb ik niet gekookt. De hoofdredactie kwam langs met een pan boerenkool en een pan met worst en suddervlees. Om mijn nieuwe woning in te wijden. Ze zetten de meegebrachte pannen op een meegebracht campinggasstel. Gesmuld dat we hebben. Hier lopen ze na afloop de trap af, terug naar Modderdorp.De andere dagen haal ik een kantenklare salade in een supermarkt of eet buiten de deur. Het is niet dat er zoveel restaurants in de Amsterdamse Linnaeusbuurt zijn waar ik graag aanschuif. Hier zijn er zeven die ik de afgelopen maanden heb bezocht. Erg ontspannend, in mijn eentje te eten, ik neem een boek mee en maak aantekeningen.

Gerecht aan de dijk: Heerlijke biefstuk, maar zogenaamd sjiek. Ze komen om de haverklap voor je tafel staan en vragen: alles naar wens? Begonnen in Charels Williams, Pétain, de Franse generaal die tijdens WO1 de held was van Verdun, na WO2 ter dood veroordeeld omdat hij het op een akkoordje gooide met de Duitsers. Vanwaar toch die interesse in de grilligheid van de publieke opinie?

Spargo: Modern eetcafé. Vrolijke bediening, lekkere entrecote. Beetje donker. Ik las in Pétain, hoe hij heel naïef uit beleefdheid Hitler een hand gaf, de foto ervan werd door de nazi's gebruikt als een bezegeling van het Duits-Franse bondgenootschap. Fotograaf onbekend

La Teatina: Alsof je bij mensen thuis eet. Smaakvolle lamsbout met paddestoelensaus. Naast me een tafeltje met twee dames waarvan één het hoogste woord had over een man die niet voldeed. Ik probeerde mijn neus zo diep mogelijk in Pétain te steken. 's Middags deed hij een dutje. Al stond de vijand aan de grenzen, hij mocht niet gewekt worden.

Baan Pong: Helder, zuiver, smaakvol Thias eten. Tolstoj, Oorlog en Vrede, het heilloze oorlogsberaad van de Oostenrijkers en de Russen voorafgaand aan de verloren slag met Napoleon bij Austerlitz. Dat ken ik van bijeenkomsten die ik zelf had meegemaakt waar mensen aanzitten met een verborgen agenda.

De Groene Olifant: Rokerig, vrolijke bediening, lekker eten. Flinke leesmap. Ik las in de dagboeken van Alain Campbell, de spindocter van Tony Blair. De grote kunst van de politiek is: wat een succes wordt moet je op je conto zien te krijgen. Als er iets mislukt, is je naam haas

Il Forno: Kom ik graag, Turkse pizzatent, net te ver van huis. Simpel, lekker eten, niet duur. Veel gelukkige stellen een avondje uit. Weinig licht, kan er alleen boeken lezen met grote letters. Robbert Dallek, Nixon and Kissinger. Je hebt oplossingsgerichte mensen en carrièregerichte mensen. De laatsten komen op de posities terecht waar de besluiten worden genomen.

De Kas: Het was 9.15 uur. Ik slenterde door de buurt op zoek naar een restaurant. Vooruit dacht ik, trakteer jezelf eens. Zal het wat kosten, kan jou het schelen. In mijn jaszak, Diepe Nagedachtenis van Marguerite Yourcenar. Nergens was een tafel waaraan iemand in zijn eentje at. Dat zou die avond zo blijven, want de keuken was dicht. Ook niet voor alleen een hoofdgerecht? Het spijt ons. I

Asbest is een natuurproduct, een verzamelnaam voor een aantal in de natuur voorkomende mineralen (silicaten), die zijn opgebouwd uit fijne, microscopisch kleine vezels. Onzichtbaar voor het blote oog. Het is een delfstof die wordt gewonnen in o.a. Zuid-Amerika, Rusland en Canada. Er is een aantal verschillende asbestmineralen zoals witte, blauwe en bruine asbest .

Asbest, ook wel steenvlas genoemd, wordt al sinds de oudheid gebruikt: in het oude Rome gebruikten de Vestaalse maagden het voor hun lampenpitten. Karel de Grote had een tafelkleed van asbest dat hij tot verbijstering van zijn gasten in het vuur wierp na de maaltijd.

Asbest is tot in de jaren '80 van de 20e eeuw veel gebruikt in gebouwen en woningen, vanwege de goede eigenschappen: het is sterk, slijtvast, isolerend, onbrandbaar en bovendien erg goedkoop. Van asbestbeton maakte men de bekende golfplaten.

De stad Asbest in Rusland is vernoemd naar deze delfstof. De stad ligt geografisch gezien aan een oostelijke uitloper van het Centrale Oeralgebergte aan de rivier de Bolsjoj Reft, zijrivier van de Pysjma.

De Dikke van Dale meldt dat het woord asbest stamt van het Griekse asbestos, wat onblusbaar, onvergankelijk betekent.

“Soms is er geen nieuws. Dan ‘maakt honger rauwe bonen zoet’ en eten ze alles wat ze voor de voeten komt, komkommers bijvoorbeeld of een klein intermenselijk dramaatje. Als er helemaal niets te eten is fantaseren ze iets, dan máken ze nieuws”, schreef verslaggever Joik in zijn artikel “Nieuwskwal” in de vorige editie van de Modderdorpse.

Ik zie als een berg op tegen de zomer: de komkommertijd.
Ik zie op tegen de leuk bedoelde non-items op het achtuurjournaal, meestal gebracht door Marga van Praag of Peer Ulijn. Over waarom komkommernieuws nu toch komkommernieuws genoemd wordt.
Als er geen nieuws is, kom daar dan gewoon voor uit! Zend dan alsjeblieft niets uit!
Nee. “Géén nieuws kan niet,” merkte Joik in zijn artikel terecht op, “dat is dodelijk.”

Ik stel het mij als volgt voor:

Stipt acht uur begint het journaal. Niet met de normale begintune, maar, zoals wanneer er écht iets is gebeurd, met een trailer. Er zijn beelden van mensen in winkelstraten, dagjesmensen op het strand, en auto’s in de file. Vervolgens de president van de Verenigde Staten vanuit zijn Oval Office. Hij kijkt ernstig in de camera en vertelt de wereld: “Today, the inconceivable took place: nothing happened.”
Het blijft even stil. De president verdwijnt uit beeld en er wordt overgeschakeld naar Hilversum: Philip Freriks.
“Dinsdag 23 juli 2008, de dag die de geschiedenis in zal gaan als de dag zonder nieuws.” Philip weet zich geen houding te geven door dit ontstellende nieuws. “Een unieke gebeurtenis in de geschiedenis”, gaat hij verder, “waarvan de gevolgen op dit moment nog onmogelijk ingeschat kunnen worden.”
“We schakelen gelijk over naar Den Haag, waar de premier klaar staat voor een persconferentie.”
We zien onze minister-president van een afstand staan, met zijn rug naar de microfoon. Hij is druk in overleg met heren, van wie we niet weten wie ze zijn, of wat hun functies zijn. Ze zijn zich duidelijk niet bewust van de lopende camera.
Na enige tijd begint Philip aarzelend aan ons te vertellen wat wij zien, en dat de premier klaarblijkelijk nog niet is begonnen aan zijn persconferentie. De camera draait nu naar politiek verslaggeefster Wouke van Scherrenburg. (Ja, ik weet dat zij niet meer in die functie is bij de NOS, maar ik stel het me nu eenmaal zo voor. A.)
“Ah Wouke,” zegt Philip Freriks opgelucht en richt zich weer tot de kijker: “Wouke van Scherrenburg is aanwezig voor de komende persconferentie. Wouke, kun je mij horen?”

“Ja, Philip.”
“Ja, goed,” stamelt onze nieuwslezer nu, “Wouke, misschien kun jij ons alvast iets meer vertellen. Een dag zonder nieuws: hoe heeft dit kunnen gebeuren?”
“Vooralsnog tasten wij in het duister.” zegt Van Scherrenburg duidelijk aangeslagen. “Wij weten niet meer dan dát er vandaag niets is gebeurd, en wachten nu op de persconferentie van de minister-president.”
“Ja, dat zien wij,” zegt Philip Freriks enigszins onnozel, “wat verwacht jij dat de premier zodadelijk zal vertellen?”
Wouke van Scherrenburg toont zich nu wat geïrriteerd: “Wel, we hebben eerder vandaag de Amerikaanse president gehoord, en ook de bondskanselier, de prime minister en de presidenten van Frankrijk, China, Australië, Zuid-Afrika, Venezuela en weet ik niet wie allemaal…”

Woukes stem breekt: “…Wij durven op dit moment niet te hopen op beter nieuws, eh, op ander nieuws… op nieuws dus.”
“Toch moeten we niet vergeten dat het nu pas acht uur is”, probeert de nieuwslezer nu, “Ik zou haast zeggen: de avond is nog jong… (Freriks durft nu zelfs even te glimlachen) Er zou toch nog iets kúnnen gebeuren?”
Aan de andere kant van de lijn blijft het nu ijzig stil.
Freriks, ongemakkelijk: “Ja, Wouke. Wij begrijpen dat dit ook voor jou een moeilijke situatie is, je bent toch… (twijfel is voelbaar) …nieuwsmaker.”
“Ja, dat is heel,” ze huilt nu, “heel moeilijk. We voelen ons verantwoordelijk, maar… (nu opstandig) …kunnen wij er dan wat aan doen? Moeten we dan maar gewoon… (hysterisch)…gewoon nieuws gaan verzinnen? Doen alsof? Of met flauwekul-feitjes aankomen, en maar dan doen alsof het nieuwswaarde heeft?”
Philip Freriks grijpt nu in, Van Scherrenburg overstemmend: “We komen bij je terug, Wouke, zodra er meer nieuws is… Nou ja, zodra… aan het einde van dit journaal.”
Hij hervindt zich, kijkt olijk in de camera, zeggend: “Zoals we elke dag gewend zijn om nieuws te hebben, zo hebben we toch in ieder geval elke dag weer! Erwin, kan jij ons verlossen van het gebrek aan nieuws?”

Erwin Krol, met een goed humeur als altijd: “Ik wou dat ik dat kon, Philip, ik wou dat ik dat kon.”
“Maar,” nu richt hij zich tot de camera, “er verandert he-le-maal-niets in het weerbeeld van de komende week. Misschien hier en daar een zonnetje. Het zal níet, of náuwelijks gaan regenen, nou ja, er kán nog wel een buitje vallen in het noorden van het land, en ook in het zuiden blijft het niet droog… Kortom: er verandert hoe-ge-naamd… niets.”
“Dan kijken we naar de rest van Europa. Zó zag de kaart er vandaag uit. En, ja, die kaart kunnen we gewoon voor morgen opnieuw ophangen. En voor de langere termijn: geen veranderingen te verwachten.”
“Dank je wel, Erwin Krol” vervolgt Philip weer, nu onverwacht hoopvol, “we hebben zojuist doorgekregen dat de persvoorlichter van de minister-president achter de microfoon is gaan staan in Den Haag.”
Inmiddels zien we de ambtenaar in beeld. Geluid komt even later ook door: “…en om die reden, heeft de minister-president afgezien van een toelichting. Er is simpelweg niets te melden.”… “Zijn er nog vragen?”

Nieuwe 10tjes-abonnees: Theo Pielage te Amsterdam, Jaap Verseput te Zonnemaire Schouweduiveland, Wim Zurné te Arnhem, Anne Verhoijsen  Nieuwe abonnees: Albert Rosenthal-Müller te Modderdorp, Ilse van Huisstede te Hilversum, Daniële Modder te Groet, Anna van Leeuwen  De redactie van de Modderdorpse Tijd feliciteert hen met deze keuze

mail naar de redactie@modderdorp.nl

dit waren de Modderdorpse tijdingen voor 9 april 2008

bekijk eerdere edities

colofon: hoofdredactie Inge Beeftink, Jouke Mellema - freelancemedewerkers: Hans Aarsman - tekstcorrectie: André Pielage